ساختمان امپایر استیت (The Empire State Building) برای مدت 40 سال بلندترین ساختمان جهان بود. این آسمانخراش در نیویورک در زمانی ساخته شد که در ابرشهرهای آمریکایی همچون نیویورک و شیکاگو, رقابت برای ساختن بلندترین ساختمان دنیا بسیار تنگاتنگ بود. ساختمان امپایر استیت در جای هتل Waldorf-Astoria در خیابان پنجم ساخته شد به همین دلیل برای آغاز ساخت امپایر استیت, این هتل در سال 1930 (ماه مارس) تخریب شد. هزینه خرید زمین ساختمان امپایر استیت 16 میلیون دلار اعلام شد. عملیات تخریب بلافاصله آغاز گشت و گفته میشود بیش از 28,000 سفر کامیونی نخاله های هتل Waldorf-Astoria را به اعماق اقیانوس اطلس انتقال دادند.

 

 

سرانجام  پس از 14 ماه یعنی از شروع پروژه, در می 1931 ساختمان امپایر استیت تکمیل شده بود.

امپایر استیت با داشتن 102 طبقه و 381 متر ارتفاع, برای مدت 40 سال بلندترین ساختمان دنیا بود. این رکورد تا سال 1972 در نزد امپایر استیت باقی ماند تا اینکه اولین برج تجارت جهانی تکمیل شد. البته پس از ریزش برجهای دوقلو, مجددا امپایر استیت بلندترین ساختمان نیویورک شد.

معماران امپایر استیت: Arthur Loomis Harmon – William F. Lamb و Richmond H. Shreve هستند.

مهندسین سازه امپایر استیت: H.G Balcom و همکاران – Meyer,Strong & Jones – Post and McCord

شرکت تولید کننده آسانسورهای ساختمان امپایر استیت: Otis Elevator Co.

با توجه به ارتفاع این آسمانخراش و اینکه تا به حال ساختمانی با این عظمت در هیچ کجای دنیا ساخته نشده بود, انتخاب سیستم سازه ای آن بسیار مهم و حساس بود. سرانجام مهندسان تصمیم گرفتند از سیستم قاب فولادی برای ساخت امپایر استیت استفاده کنند.

سازندگانی از جمله برادرانStarrett  و شرکت Eken در ساخت این سیستم سازه ای مهارت ویژه ای داشتند. به همین دلیل از این سازندگان برای اجرای سازه ی امپایر استیت دعوت به همکاری شد.

ساخت امپایر استیت بیش از 40 میلیون دلار هزینه در بر داشت که البته باید توجه کرد 40 میلیون دلار حتی در زمان رکود اقتصادی آن دوره برای یک ساختمان با چنین عظمتی رقم نسبتا کمی است.

با توجه به بزرگی امپایر استیت در ابتدا 64 آسانسور برای آن در نظر گرفته شد که البته بعدها تعداد آسانسورهای آن به 73 عدد افزایش یافت.

برای ایجاد فونداسیون مناسب برای ساختمان امپایر استیت, 2 هکتار مربع مساحت و 16.8 متر ارتفاع بتن به زیر زمین ریخته شد تا پی این ساختمان عظیم بر روی سنگهای بستر منهتن قرار گیرد. سنگ بستری که از جنس گرانیت است و برای ساختن آسمانخراشهای عظیم بهترین نوع است!

ستونهای اولیه ساختمان امپایر استیت بسیار عظیم بودند. طوری که ارتفاع آنها حدودا 4.9 متر و وزن هرکدام در حدود 44 تن بود. زیرا هر کدام از این ستونها باید بیش از 5,000 تن از وزن آسمانخراش را تحمل میکردند.

تکنولوژی ساخت امپایر استیت:

در زمان خودش, امپایر استیت با تکنولوژی های روز و نوین ساخته شد. یک حجم زیاد بتن در پایه برج برای تحمل وزن قاب فولادی قرار داده شد. تمامی قطعات فولادی آن پیش ساخته بودند (یعنی در کارخانه ساخته شده و به محل پروژه انتقال داده شدند). تمامی این قطعات با تلرانس 2 میلی متر ساخته شدند, این نکته با توجه به تکنولوژی حدودا 80 سال پیش بسیار جالب و شگفت انگیز است. این قطعات یا با پیچ و مهره و یا با پرچ به یکدیگر متصل شدند تا قابل فولادی امپایر استیت را بسازند. ساخت المانهای فولادی امپایر استیت از جمله تیرها – ستونها و … تنها در 3 روز در کارخانه صورت گرفت.

با توجه به  عدم وجود فضای کافی برای نگهداری این قطعات در محل پروژه, با رسیدن هر سری از تیرها و ستونها, باید بلافاصله در محل خود نصب میشدند. هر کدام از این قطعات با توجه به کدگذاری صورت گرفته جایگاهش از قبل معلوم بود و به کمک جرثقیلهای کابلی و بالابرها این قطعات در جای خود قرار داده میشدند.

تکنیکهای استفاده شده برای اتصالات ساختمان امپایر استیت:

کارگرانی که در پروژه ساخت برج امپایر استیت مشغول به کار بودند (که گاها آنها را به دلیل اینکه در ارتفاع بسیار زیاد کار میکردند پسران آسمان مینامیدند) تمامی المانهای امپایر استیت را به صورت یک به یک با پیچ و مهره به همدیگر متصل کردند. کار آنها را میتوان خطرناکترین کار ساختمانی آن زمان دانست با این وجود حتی یک مورد تلفات جانی نداشتند.

یک روش دیگر برای اتصال قطعات فولادی, استفاده از پرچهای داغ بود. این روش اولین بار در کشتی سازی برای اتصال صفحات فولادی بزرگ استفاده شد. در این روش ابتدا پرچها به میزانی داغ میشدند که انتهای آنها سرخ رنگ شود سپس به وسیله یک تفنگ پرچ که با ضربه انتهای پرچها را دایره ای میکند شکل داده میشدند تا بصورت دائمی در محل مورد نظر قرار گیرند.

در واقع برای بالا بردن سرعت تیمهای 4 نفره وظیفه پرچ کردن را به عهده داشتند.ابتدا یکی از کارگران پرچ را داغ کرده تا قرمز و نرم شود. سپس آنرا به نفر بعدی میداد تا او پرچ را در محل اتصال قرار دهد و دو نفر دیگر به کمک چکش پرچ آنرا در جایش ثابت میکردند. گفته میشود برخی از این تیمها قادر بودند هر یک دقیقه یک پرچ را در جای خود ثابت کنند.

یک روزنامه نیویورکی درباره کارگران ساختمان امپایر استیت چنین نوشت:

“آنها همانند عنکبوتهایی بر تیرهای ساختمان آویزان میشدند تا تاری بزرگتر از برج تاریخی بابل ببافند!”

پس از اینکه قطعات فولادی به یکدیگر متصل شدند با ریختن یک لایه بتن بر روی آنها, این قطعات را محکم تر کرده و همچنین مقاومت آنها را در برابر آتشسوزی افزایش میدادند.

سرعت متوسط ساخت امپایر استیت حدودا 4.5 طبقه در هر هفته بود. که در نوع خود یک رکورد بسیار جالب است.

نمای ساختمان امپایر استیت:

نمای این ساختمان که توسط معماران پروژه طراحی شده بود از یک نوع سنگ آهک ایندیانایی – گرانیت – نوارهای نیکلی براق – پنلهای آلومینیومی و شیشه ساخته شده بود. برای بالا بردن سرعت, نمای امپایر استیت نیز مانند دیگر قسمتهایش, پیش ساخته بود. در پشت نمای اصلی ساختمان امپایر استیت یک لایه دیوار آجری قرار دارد.

در نمای این آسمانخراش, بیش از 6,000 متر مکعب سنگ آهک و گرانیت – 6,500 پنجره  – 730 تن پنلهای آلومنیومی استفاده شد.

برای ساخت ساختمان امپایر استیت بیش از 7 میلیون مرد-ساعت کار برده شد. طوری که در برخی اوقات بیش از 3,500 نفر بصورت همزمان بر روی این ساختمان کار میکردند.

ساختمان امپایر استیت با 5 میلیون هزینه کمتر از بودجه تعیین شده و یک و نیم ماه زودتر از برنامه تکمیل شد.

وزن تقریبی این آسمانخراش 370,000 تن است.

بیش از 60,000 تن فولاد در این برج استفاده شد.

بیش از 10,000,000 آجر در این برج استفاده شد.

برخی از کارگران فولاد کار در این پروژه بیش از 200 دلار در ماه درآمد داشتند. همچنین پرچ کاران 15 دلار دستمزد روزانه داشتند.

محقق: علیرضا راحت

مقالات مرتبط: